Słowo wstępu

Talat Darvinoğlu

Sczeźniemy, Irenko, obsypiemy się

w proch i pył, wessą nas glina i ił,

rozjarzy popiół radioaktywny...

Krzysztof Gąsiorowski (1935-2012)

      Tak, wessą nas glina i ił. Sczeźniemy. Porażający anty-erotyk najważniejszego przedstawiciela orientacji „Hybrydy” jest niewątpliwie samospełniającą się przepowiednią. Ta strona powstała jednak po to, aby choć przez krótki czas stawić proroctwu opór. Ja i Krzysztof Schodowski mamy nadzieję, że dla wielu prezentowanych tu pisarzy i poetów stanie się rodzajem spóźnionej „elegii na odejście”, a nawet – jak wskazywał Ryszard Matuszewski – częściową „spłatą długu wdzięczności”. Tak być powinno. Otwarcie manifestowanym celem Artpubliteratury jest stać się sektą archeologów, nie zaś – grupą architektów. Archeolog musi zawierzyć sekretowi odsłonięcia – ujawnić treść, lecz jej nie prześwietlić. Łacińskie exhumo, exhumare oznaczało wydobyć, zdjąć tarczę ziemi, oddzielić powłoki. Dzieło architekta może runąć, dzieło archeologa może wysunąć się z rąk, z powrotem odejść do podziemia, wreszcie: sczeznąć. Nikt z tych, którzy zostaną na łamach tej witryny przywołani, nie zasługuje na ten powrót. 

            Idea Artpubliteratury wydaje się prosta. Należy ocalić pamięć – w rękach archeologów zobaczą Państwo wiersze nieżyjących, zapomnianych kaskaderów literatury i ich maski trumienne, portrety, które Krzysztof Schodowski określił mianem portretów wrażeniowych, czyli „powidoków fotografii filtrowanych przez oko plastyka”. Co pewien czas w publikowanym poście znajdą Państwo:

1. portret wrażeniowy poety inspirowany jego zachowanymi fotografiami, dzieło znakomitych i uznanych plastyków, którzy specjalnie dla czytelników Artpubliteratury podejmą się stworzenia obrazu, lub infrazę, czyli dzieło plastyczne będące rozwinięciem i przekształceniem tematu zamieszczonego utworu autora,
2.  wiersz lub poemat,
3. krótki eseistyczny komentarz dotyczący życia i twórczości pisarza. 

           Wśród wielu innych rozpoznają Państwo twarze: Arnolda Słuckiego, Janusza Żernickiego, Stanisława Czachorowskiego „Swena”, Zygmunta Jana Rumla, a także Stefana Napierskiego. W Artpubliteraturze prezentowane będą także cykle esejów i felietonów poświęconych najważniejszym zagadnieniom historycznoliterackim ubiegłego stulecia. Być może nie dojdzie do cudu zmartwychwstań i wszystko skończy się tak, jak w smętnym liryku napisanym przez Słuckiego w Kiron 19 września 1969 roku:

Umyli mu ciało – pierś i brzuch,

gąbkę wcierając w czernie pachwin

i latał jak na wodach duch

po trupie, co tworzeniem pachniał

(Słucki, Zmartwychwstanie)

               Nadzieja jednak umiera ostatnia – nawet jeśli ma powstać z martwych…

Karol Samsel,
Krzysztof Schodowski.

Gołdap, 6 sierpnia 2012 roku